Mikudagin var eitt lítið lot norðaneftir – lufttrýstið var umleið 974 hPa. Eitt veikt lágtrýst eystan fyri Føroyar dróg luftina spakuliga ímóti sær.

Luftin, sum kom norðaneftir, hevði sín uppruna í Eysturevropa – hevði ferðast úr Russlandi og tvørtur um Skandinavia, áðrenn hon nakað norðan fyri Føroyar snaraði beint suðureftir og fór framvið okkum. Luftin var tí køld og slavin – t.e. lutfalsliga nógvur dampur var í henni, og bert eitt lítið lyft skuldi til fyri at fáa dampin av tættast.

Og tað er júst tað sum er hent hesa løtuna suður úr Skúvadali, har sum myndamaðurin stóð.

Havið beint undir skýnum hevur verið eitt sindur heitari enn havið alt annars hevur verið. Munurin nýtist ikki at vera serliga stórur. Hetta heitara staðið í havinum hevur hitað luftina omanfyri, og tí er luftin farin uppeftir. Lutfalsliga vætuinnihaldið í luftini er vaksið upp í 100% næstan beinanvegin – hetta sæst væl á myndini, tí skýfóturin er beint oman fyri vatnskorpuna.

Dampurin er blivin til kava, tí temperatururin er undir frostmarkinum.

Kavin er so dottin niður – og tað kavar, til heit luftin ikki longur fer uppeftir. Eftir tað fer skýggið í upploysn.