Tjøldrini gerast færri og færri ár undan ári
Í mong ár havi eg havt til frægd, undan grækarismessu, at fara ein túr út á Oyrar at vita, um ikki eg kundi fáa eina mynd av fyrsta tjaldursflokkinum. Helst skuldi tað eisini vera áðrenn grækarismessuhaldið.
Tað hevur sum oftast eydnast mær, men í ár var annarleiðis.
Einar fýra vikur undan grækarismessu hoyrdi eg um at tey høvdu sæð tjaldur á Oyri. Eg gekk har úti í nakrar fylgjandi dagar tá, uttan tó at síggja nakað. Men ein dagin, gjørdi eg av at ganga ein túr eftir bakkanum, tí eg hugsaði um, at kanska var fjøran meira lokkandi hjá tjaldrinum enn bøurin.
Jú so var, niðri í fjøruni sat tað og eg fekk eina mynd. Tann myndin stendur á heimasíðuni hjá Norðlýsinum.
Ein orsøk til at eg hugsaði um at fara oman í fjøruna, hóast eg á hvørjum ári havi fanga tey fyrstu uppi á bakkanum var at mær kom til hugs flatmaðkin.
Fyri eini tveimum trimum árum síðani segði ein ognarmaður úti á Oyri, sum hevði tikið upp epli, at flatmaðkur var undir hvørjum flag og at reyðmaðkur sást valla.
Minkingin sæst allastaðni
Hesa tíðina, nú vit eru farin um 25. mars hevur verið vanligt at sæð tjøldur tá tú ferðast eftir landsvegunum. Sunnudagin í vikuni fóru vit til Havnar í ørindum og gjørdu av at hava eyguni eftir um vit sóu tjøldur við vegjaðaran.
Men tað royndist sera illa, vit sóu bert fá pør og ongan tjaldursflokk. Løgdu leiðina til Selatraðar at forvitnast, tí har plagdu vit fyrr at síggja stórar flokkar. Men har segði søgan tað sama. Haldi vit taldu eini 10 pør ella so av Raktanga til Selatræ og afur.
Serfrøðin ávaraði
Afturkomin av “tjaldurstúrinum” sendið eg ein teldupost til Jens-Kjeld Jensen í Nólsoy. Jens-Kjeld sigur, at eisini á Sandi komu tjøldrini tíðliga í ár. Longu 23 februar kom ein flokkur har, sum taldi 37 fuglar. Annars var hann samdur í, at talið av tjøldrum, ið vitja hendavegin er í stórari afturgongd.
Samstundis sendir hann eina grein, ið hevur staði í Frøði í februar í 2013. Tað er ein grein, sum hann og Dorete Bloch sála hava latið úr hondum.
Tey skriva longu tá fyri 5-6 árum síðani:
“Tað er syrgiligt at síggja, hvussu fuglalívið er gingið aftur á hond í Nólsoy hesi seinastu 31 árini…. Men vit hava eina kenslu av, at hetta er støðan kring alt landið. Ein orsøk er yvirskipan, ein onnur er flatmaðkurin, ein triðja er vantandi náttúruumsiting og nútímansgerð av lóggávuni, og veðurlagsbroytingar eru eisini í spæli her. Villgás, ravnur og kráka eru tey einastu sløgini, ið eru farin fram, meðan fleiri sløg eru burtur, so sum terna, vípa, lerkur og svarthálsa. Men er gás, ravnur og kráka tað framtíðar fuglameingi, vit ynskja okkum, heldur enn tað fjølbroytta hagafuglalív, ið var í 1981?”
Tey bæði, Dorete Bloch og Jens-Kjeld kunngerða í somu grein niðanfyristandandi uppteljing av fuglameingi í Nólsoy, har tey í 1981 taldu 1731 fuglar og í 2012 156 av somu 22 sløgum, ein markant afturgongd. Ú rúgvuni kunnu vit eitt nú taka tjøldrini, har tey í 1981 taldu 214 og í 2012 bara 30 tjøldur.
(Niðanfyri er áhugaverd "mynd" av uppteljingartalvu!)
Lítið er at ivast í, at nógv er hent skeiva vegin síðani 2013. Hetta átti at givið okkara lógarsmiðum nakað at hugsa um. Vit mugu skipað eftirlitið við innfluttningi betur, tí vit hava sæð, at eitt nú flatmaðkurin og morsnigilin eru komin til landið og hava gjørt óbótaligan skaða eins og vit mugu skerpa rottulógina frá 1962.