Tað kemur ikki av ongum, at veljararnir eru ørkymlaðir og kenna seg heimleysar av førda politikkinum. Tann sentrala stýringin er køld og náðileys, og so hvørt sum meira ríkidømi verður skapt og fer í umferð í Føroyum, m.a. av vinnulívinum, fer landið inn og tilskilar sær rætt til at inndraga hesi virðir. Dømi um hesi eru fiskivinna, alivinna og ferðavinna.

Pengarnir, sum fossa niður í landskassan vera við einum aggressivum tempo brúktir til at víðka tann almenna sektorin, sum serliga merkir miðstaðin.

Tað er nærum vorðið ein sjálvtsagdur rættur, at almenn arbeiðispláss og skúlar skulu liggja í Havn. Miðstaðarpolitikarar koma eisini við jøvnum millumbilum við áheitanum um, at fáa fleiri almenn arbeiðspláss og skúlar, sum ikki eru í Havn, fluttar hagar, eitt nú Tøknibreyt og Heilsuskúla.

Føroyaflokkurin fer at stríðast ímóti sentralari planlegging, tí hon er ómettilig. Har fer altíð at vera eitt krav um at fáa meira inntøkur og vald til landið. Við ørðum orðum: Nøkur fá fólk halda, at tey vita, hvat er best fyri restina av fólkinum. Føroyaflokkurin virðir einstaklingin mest. Uppgávan hjá landinum er ikki at gera okkum líka, men at verja okkara rættindi.