Men 19.11 er faktist altjóða mann(fólka)dagur legði eg til merkis, tá eg googlaði dagin í dag. Ein dapur dagur, har tað vísir seg, at menn sambært greinum, eg fann á netinum hava ein javnstøðukamp at taka upp. T.d. eru fyri hvørja kvinnu, ið tekur seg ev døgum, 4 menn ið gera tað sama, men tað verður gleðiliga tagt burtur í reyð public service-stovninum. Tó skal eg taka hattin av fyri NEMA, at tey hava dagin í kalendaranum.

Javnrættindi fyri menn er eisini eitt, ið má koma á breddan her hjá okkum, og tað er serliga viðvíkjandi foreldramynduleika. Mammur, ið enda á almennari forsorg, skuldu latið páparnar fingið børnini, so mammurnar kundu komið fyri seg og blivið sjálvbjargnar. Statistikkurin allastaðni sigur, at pápar klára seg betur enn mammir sum stakir uppihaldarir í samfelagnum, so her er ein gloymdur biti hjá reyða public service-varpinum.

Javnstøðan fyri menn er ein skomm í 2018. Eitt burturtagt og feminiserað tabu. So menn: Latið okkum koma út úr skápinum og krúpa undan tuflunum og fáa skil uppá okkum sjálvar aftur, so vit við stoltleika kunnu kalla okkum menn.

P.S.: Nú er mannadagur hvønn dag her. At konan passar sum krúnan á høvdinum, havi eg at vera takksamur fyri, men so hevur ikki allar dagar verið, tí skrivi eg hetta í dag.