Klaksvíkar Hornorkestur spældi við sínum hugnaliga ljómi nøkur jólaløg. Síðani helt Sigrid Jógvansdóttir eina frálíka røðu, sum ikki færri enn 100 fólk lýddu á, og góðu henni tøkk og rós fyri.

Tá ið sjálvt haldið við jólatræið við hornblástri og røðu var liðugt, varð boðið inn í søguliga bygdahandilin til ein kaffimunn við rísalamang – Fyrr varð handilin kallaður Handilin hjá Niclas, seinni Handilin hjá Óla, ella sum hann seinnu árini eisini varð kallaður, Handilin hjá Fanny. Jú, “kært barn har mange navne”, kanst tú siga.

Levi Justinussen, sum hevði smiðju í kjallaranum í handlinum, og sum onkuntíð seinni eisini ansaði handlinum, segði, at tað mundi neyvan hava verið so nógv fólk í handlinum nakrantíð, sum í kvøld. Hetta hugaði honum og øllum hinum mongu, sum vitjaðu inn á gólvið at fáa sær ein góðan kaffimunn, væl.

Og prátið mundi ongan enda fingið, tí væl út á kvøldið, tó at tað tyntist við fólki, stóðu fólk og prátaðu um góðar gamlar dagar í handlinum. Og ikki nokk við tí, so varð sokkið inn á gólvið í grannahúsunum, at fáa eitt skjótt prát og annars takka fyri eitt hugnaligt kvøld.

Jú, árnfirðingar vóru sannførdir um, at hetta hevði verið eitt frágera hugnaligt kvøld við, so nógvum, sum høvdu ættarbond hagani, ið høvdu vitjað aftur til hetta fjálga høvið – at tendra jólatræið, sum við sínum ljósum minnir okkum á eina hugnaliga fyrireikingartíð til jóla - Advent.