Av Súðavík um Ísafjørð gekk leiðin til eitt sera vakurt vatn á Bolungarvík, har umleið 600 fólk búgva. Bóndin, ið umsat vatnið, segði okkum, at lítið av sílum var í vatninum júst nú, fyrr í var høvdu tey fingið fleiri. Bleikjurnar metti hann hildu til har løkirnir komu oman úr fjallinum, tí har var vatnið kaldari.

Vit fóru allir tríggir treystliga til verka. Men tað vísti seg skjótt, at onki vildi taka í okkum. Men har var vakurt, sera vakurt og ótrúliga ríkt fuglalív.

Vit royndu at fiska frá umleið miðdegi til klokkan var farin av seks uttan at vit so mikið høvdu følt ella sæð skuggan av einum síli, laksi ella bleikju.

Sera kalt var eisini í veðrinum í dag, eini 7 stig og hartil nógvur vindur.

Ná, men vit uggaðu okku við at fara á Ísafjørð á restaurant. Tað var Tjøruhúsið, sum var sera forvitnisligt við síni sera fjøltáttaðu fiska bufé.

Tað var skipa so fyri, at ein máltíð byrjaði klokkan 7, tá klokkan var farin um 8.30 var liðugt, tí næsta borðhaldið við nýggjum gestum skuldi byrja klokkan 21. Tað var ein uppliving og sigast skal at maturin var sera góður. Byrjað var við hummarasuppu, síðani var kalvi, reyðsprøka, lippur, laksur, síl, steinbítur og toskur. Omaná fingu vit kaffi.

Hetta var so fjórði dagurin. Í morgin flýta vit á annað stað, tá fara vit Sauðlauksdals vatn, tað liggur Patreksfjørð. Tað er sjálvandi eisini á Vestfirðunum.

Meira í morgin.