Páll Klettskarð farin
Vit vóru vinmenn og samstarvsmenn í mong ár, og eg fari at skriva nakrar reglur um hendan merkismannin í Haraldssundi.
Hann varð borin í heim í 1940, og vaks upp í tí gomlu føroysku mentanini, har dansurin var ein týðandi táttur; hetta merkti hann alt lívið.
Tað var nógv lív í honum, heilt frá smádreingi av. Arbeiðssamur sum eg veit ikki hvat, og hevði altíð hug at royna okkurt nýtt. Hugurin stóð til sjógvin, har hann byrjaði longu sum 15 ára gamal. Hann var heilt ungur, tá ið hann á fyrsta sinni royndi at keypa skip.
Hann var ein íbirtari og slóðari, sum vildi longur fram á leið.
Í 1977 stovnaði hann Handskarvirkið og riggaði verksmiðjuna til inni á einum neystalofti í Haraldssund. Ivaleyst fyrsta nútímans ídnaðarfyritøkan í eini lítlari føroyskari bygd. Har hann fór undir at framleiða serligar plastik arbeiðshandskar, sum vóru sera væl umtóktir og seldir til tað arbeiðandi fólkið um alt landið. Hetta er ein sonn sólskinssøga.
Men so eini 10 ár seinni loftaðu Kinamenn hugskotinum, og fóru at hópframleiða líknandi handskar, og tá vórðu brátt dagarnir taldir hjá virkinum í Haraldssundi.
Páll var altíð framfýsin og hevði gott dirvi. Eg havi ikki upplivað nakran so bráðan og ótolnan mann sum hann: alt skuldi henda beinanvegin. Hann var bragdligur og fúsur at ganga á odda, um tørvur var á tí. Tað var av sonnum stuttligt, at arbeiða saman við honum.
Saman við øðrum keypti hann so trolbát úr Fuglafirði, sum hann nevndi Ólivant. Tað gekst væl við hesum báti, og nøkur ár seinni lat hann nýggjan, meira framkomnan trolbát byggja í Íslandi. Hesin fekk heitið Dýrindal, og tað gekst eisini væl við hesum fari.
Dreymin um einar frælsar Føroyar varðveitti hann, og hann var loysingarmaður um ein háls.
Alt fær ein enda í hesum heimi. Seinnu árini var heilsan ikki góð, og hesin sterki maðurin mátti fáa hjálp frá øðrum.
Tað er við takklæti og sorgblídni, eg minnist hendan trúfasta vinin og heiðursmannin, sum nú er farin um evstu sýn.