Útróðrarverkfallið vardi í fleiri dagar og endaði við, at Ráfiskagrunnurin varð settur á stovn, sum upprunaliga skuldi tryggja útróðrarmonnum javnari fiskaprísir. Grunnurin skuldi í høvuðsheitum virka soleiðis, at rindast skuldi inn í grunnin, tá fiskaprísurin var høgur, og rindast skuldi úr grunninum, tá prísirnir vóru lágir.

Og hvussu royndist so hesin grunnurin útróðrarmonnum? Stutta svarið er, at hann gjørdist ein katastrofa fyri teir. Tann 1. januar í 1977 settu flest øll lond fiskimarkið út á 200 fjórðingar, og tá kom størsti parturin av føroyska trolaraflotanum undir Føroyar at royna. Nógvir av hesum trolarum fóru at fiska fiskasløg sum t.d. kongafisk, sum lítil og ongin prísur fekst fyri. Tí lat Ráfiskagrunnurin nógvan stuðul til prísin á hesum fiskasløgum, meðan toskur, sum útróðrarbátarnir fiskaðu, rindaði inn í grunnin. Tískil fingu útróðrarmenn ein lægri prís, enn teir annars høvdu fingið.

So ístaðin fyri at virka prísjavnandi kom Ráfiskagrunnurin at virka sum ein stuðulsgrunnur, har tað almenna rindaði ein størri og størri part av fiskaprísunum, sum bestemt ikki tænti útróðrarmonnum.

Ráfiskagrunnurin kom, sum árini gingu, at kosta tí almenna nógvar pengar, og stutt undan kreppuni í 1990 unum rindaði tað almenna útivið hálva milliard um árið í alskyns studningum til fiskivinnuna á sjógvi og landi. Hetta kundi ikki halda fram, og tí blivu flest allir studningar tiknar av eftir stuttari tíð. Samstundis var fiskaloysi undir Føroyum, sum Ráfiskagrunnurin helst eisini sín part av skyldini av, tí tað hevði loyst seg at fiska við einum størri veiðistrýsti, enn fiskastovnarnir kundu bera.

Tískil bleiv Ráfiskagrunnurin, sum útróðrarmenn fingu settan á stovn við útróðrarverkfallinum, ein sorgarsøga fyri júst somu menn og sum heild fyri alt tað føroyska samfelagið.

Óla Jákup Dragaberg lænti mær myndina. Tíverri er myndagóðskan ikki tann besta.