Heri Elttør: Eitt minni um Langubrekku
Fyri smádreingir var langubrekka øgilig og her skrivar Heri Eltør um einaferðina tá kendur fimleikarlærari sendi hann av stað frá ovastu rók
Úr greinasavninum 06.10.2006 - 10:09:
Heri Eltør skrivar:
Ikki kann eg siga, at eg var nakað góður til at standa á skífjølini og í Langubrekku kom eg ikki vanligt - men eitt minnið situr fast enn í dag, so tá ið eg sá myndina av gravkúgvini grópa í Langubrekku, kom barndómsmyndin fram fyri meg.
Ein góðan kavadag í 10.klassa, kundi Magnus Mikkalsen ikki annað enn halda sítt lyftið!
Men ein tíma fimleik, hvar ein skuldi ganga úr skúlanum á Ziskatrø við skífjøl á nakkanum, heilt niðan á Langubrekku - tað gevur seg sjálvt - túranir blivu ikki fleiri!!
Nokk tí situr minnið so væl í lítla "harddiskinum"
Nú stóð eg har uppi á brekkuni - hevði "sparka" mínar stúvlar inní reimuna á skífjølini (gamla slagi) - men hvat, eg helt brekkan var ov long og hallið var ov mikið, til mín.
Soleiðis stóð eg og bað bara hinar fara fyrst - eg mátti taka mót til mín, eg kundi jú ikki verða seinastur, tí so vildu allir hinir hyggja eftir mær
Hvussu var og ikki, so var endin at eg stóð síðstur á brekkuni - men hetta var ikki tað ringasta (í mínum hugaheimið).
Sjálvur Magnus Mikkelsen hevði togað seg niðan brekkuna - uttan skífjøl og í svørtum tufflum!
Við eitt-vekk tekur Magnus í meg og sigur:
"Eg gengið f..... ikki oman aftur í tufflunum, so eg standi bara aftan fyri teg uppiá tínum skíum!"
HVAT EG TÁ SÁ FYRI MÆR, SKAL IKKI SIGAST HER....
Men trúgv mær, sjálvt um óttin fyri grótgarðinum, hegni oa. stóð heilt klárt í mínum huga, so fuku vit allan vegin oman brekkuna - INNTIL, eg skuldi venda! Eg dróg høgru skíðu uppá tvørs (uttan avtalu við Magnus)
Úrslitið varð hareftir. Magnus fór endalengur "fyri bakka" í eina kávafonn og eg - ja hví halda tit eg kom á hugs um skíferðina, tá ið eg sá gravmaskinuna á myndini?
Eg vil bert siga: "Gott Magnus hevði svartar tufflir - rímuliga nemt at finna í kávanum (ið enn lá eftir í brekkuni)!