Myndaframsýning á Biskupstorgi
Øll hava vit sæð vakurleikan, tá ið sólin fer niður og serliga stemningin av ljósinum – kanska í eini lítlari bygd við skotum og neystum. Ella bert blivið yvirraskað av einum stórum fjalli, sum sker seg inn í ljósið.
Hevur tú roynt at avmynda hesa serligu løtuna, veist tú, at tað er ikki so lætt, sigur Jonatan Kaasgaard, sum sýnir fram á Biskupstorgi. Men hesum eri eg hugtikin av, sigur hann.
At skiva eina søgu ella bert greiði frá eini hugtakandi løtu, er umráðandi fyri listamannin, sum er uppvaksin í Danmark og fór at fotografera longu sum 13 ára gamal.
Ár gingu við at læra kynstri og tøknina, men longu tá var tað serliga náttúran, sum hugtók. Eldhugin og fagnaðurin fyri náttúruni gjørdist bara enn betri, tá ið hann tíggju ár seinni var eitt hálvt ár í Grønlandi.
Í 2010 flutti Jonatan til Skipanes, seinni til Suðuroyar, har hann giftist við Maju. Tey búðu har í fimm ár, men eru nú flutt til Klaksvíkar.
Føroyar hevur lært meg nakað nýtt og enn djúpari um náttúruna, sum eg eri hugtikin av. Tá ið vit byggja okkurt nýtt, er tað umráðandi at halda tað viðlíka – eisini um talan er um eitt ”viðlíkahalfsfrítt” hús, so forfellur tað við tíðini, um tú ikki tekur hond í.
Um vit hin vegin lata náttúruna fáa frið, forfellur hon ikki – tvørt ímóti! Tað er so vitiliga og skilvíst sett saman, at um náttúran fær frið, vilja tey mest oyðiløgdu og píndu støðini á jørðini stillisliga endurbyggja seg.
Hetta hevur givið mær endurnýggjaða virðing fyri skaparverkinum! Eina virðing, sum eisini hevur ávirkað mína fotografering – avmynding av náttúruni, sigur Jonatan Kaasgaard at enda.
Framsýningin hongur uppi til 4. desember.