Gott er at eiga politiskt og persónligt frælsi. Hetta eru mangan dýrt vunnin rættindi,. Hetta eru báðir heimsbardagarnir í farnu øld, dømi um.  Kend eru orð Winston Churchills í bretska Undirhúsinum hin 13. mei 1940, tá hann, sum nýkosin forsætisráðharri, fyrireikaði bretar um komandi mánaðirnar og árini, at teir kundu rokna við at stríði fyri frælsi fór at kosta teimum ”blóð, stríð, tár og sveitta”, fyri at varðveita frælsi tjóðarinnar. Av sonnum hava mong goldið dýrt fyr frælsið, ið vit eiga í dag.

Torbjørn Marstein steig fram í Ebenezer sunnumorgunin 16. mars. Hann las hesi stimbrandi valorð úr hini heiløgu skrift:

”So er nú eingin fordøming fyri tey, sum í Kristi Jesusi eru, tí lóg lívins anda hevur í í Kristi Jesusi loyst meg frá lóg syndarinnar og deyðans.” Róm. 8,1-2)

Hann nevndi munin millum hesar hesar báðar lógirnar: lóg lívsins anda og lóg syndarinnar, sum eru umrøddar í nevndu skriforðum og bar fram hetta dømi:

Tú kanst taka ein stein og tveita hann upp í loft, men hann dettur niður aftur, hetta ger tyngdarmegin, ella lóg deyðans. Tú kanst hava ein livandi fugl í hondini og tveita hann upp í loft, hann dettur ikki niður aftur, men spennir út veingir sínar og flýgur sína frælsisleið.

Ein endurføddur persónur hevur anda lívins í sær. Hann er sum fuglurin, ið lættir sær á og smýgur sær upp í loft, tí í honum ræður ikki tyngdarmegin,ella deyðans lóg, men lóg lívsins.

Guds fólk er sum fuglar ið flyta,

tey bíða bert til teirra ferð,

teim leingist til summarsins hita

í landi har Gud teirra er.

Har uppi eitt land okkum bíðar,

ein heitari vakrari havn,

Ja skjótt kemur hann, okkum fríar

og ber okkum inn í sín favn.

Ein dag savnast øll í ein skara

og ferðast til fjarskotin lond,

frá sorg og frá stríði tey fara

og lenda á sólljósu strond.

Lydia Litell

Páll á Lakjuni týddi

Svenning av Lofti