Sjálvt í hesum døgum, rennur umrødda spæl mær til hugs. Man kann aðrenn songartíð ígjøgnum miðlarnar leggja merkið til at okkurt stórt ella minnið veldið fáast við linjutrekking á t.d. núverðandi stríðs umráðum í heiminum, sum frammanundan tóktist kvinnum og monnum púra ófatuligt, men nú vóru enda í størstu grummheitum á nátt ella degi á byrjanin í hesum leikum sást væl ikki, kundi fáa góðan enda men hóttir nú mannað heimin.

Nú var hetta ikki bert ætlan mín við hesum reglum, men ein roynd mín,, at lýsa eftir førimuni okkurt um yvirskriftina, Lemek og Abraham, sum allarmest frá mínari síðu trongja meir enn eitt sindur av annans íblástri, í hesum føri frá eini kendari kvinnu bók fyrst í fimti árunum, prenta í 2200 xsemplarum, og í eina tíð, haft áhuga mín.

Um Lamek, vita vit ikki nærtil so mikið, sum um Abraham. Hóast báðir tykjast hava somu ættargrein. Lemek  var sonur Metusalem. Umrøðan  um hesar persónar kenna vit úr bøkum Mósesar, sum allastaðir har tær fimm finnast í innleiningsumrøðum  teirra m.a. Jødiskum Synagogum er eitt samanhangandi Verk, og sigist  vera elsta søguskrift man veit um á Jørðini. Bøkurnar  byrjaðu sekshundrað ár, aðrenn, elstu griksku søguverkini. Aleina fyrsta Mós.umfatar eitt tíðarbil uppá 2369 ár, tær fimm tilsaman eitt tíðarskeið uppá 2550 ár. Sum høvindur av  heilaga verkinum  er Móses, sum í Hebrbr.3kap 5,v.2 verður skriva um :” At hann var trúgvur í øllum Harrans húsi, sum tænarið til vitnisburð, um tað sum sigast skuldi.” At tað er Persónliga sjálvur Móses í er høvindur at verkinum( (Tí at trúðu tit Mósesi, tá trúðu tit mær) ” Men trúgva tit ikki skriftum hansara(Jesusa) hvussu skulu  tit tá trúgva orðum mínum  johs.5.46-47) í Lukkas 16,31, lesa vit:”Men hann segði við hann:”Lýða teir ikki á Móses og profetarnar, Tá munnu teir ikki heldur taka eftir, um onkur reis upp frá deyðum:”

Tey  orð í boða vóru Abraham, son Tara ímeðan hann búleikaðist í Karan hinumegin Jordan.  Vóru hesi verð:” Vælsignaður.” hoyrir til tað gruppu av orðum, sum mong her um leiðir hyggja at sum ófatuligt, uttan týðing, má sigast her er neyðugt við umhugsan.Tí ein uppá forhond væl veit, at vit als ikki bert eru íbúgvar jarðarinnar men í líka so høgan grad universíbúgvar Hetta stendur um viðførið av signing  Abraham fekk við sær á síni lívsleið, men við Lemeks hevði møguliga verið torførari,  at komi inn um ymisku landa greinsir  við tí ummæli hann sleipaði uppá. Vælsigningin er Guds kraft- og andsútstráling. Um ellis Ísraelsku uppfatanina tí umfatandi góða hevur Professor Jóhannes Petersen:” sagt vælsigningin kann vera sterkari ella veikari, men eftir sálana ymisleikum kann . Tá heimssálamongdin er so ymisk hátta. So er hetta tí at niðurlagt í skapningarnar av øllum sløgum, er hon ikki eins. Tá hann hevði skapt øll djórini í havinum og í luftini, signaði hann tey og og veitti harvið teimum megið til sín rætt til at vera tað tey vóru, soleiðis tey vóru skapt. Og hann vælsignaði menniskjur og gav teimum kraft til forplantning og rættin til ræði yvir øllum. Eftir hesi uppfatan er tað ein ting í er felags, fyri ymiskleikanum í móttekur signing Guds frá einum ormi til jomfrú Mariu, tey mennast seg eftir plani Skaparins. Og sum við sólstrálunum, sum geva endurskin og soleiðis er við teimum íð hava vælsignilsi Guds, hvar tey koma eiga at skapast nýggir sólstrálu vinklar.

Navni Abraham sum hann hevur verið alla mína og okkara livitíð við fornavninum Trúðar faðirin.

Dagliga hoyrist, sum tíðin tó broytist. Søgn er um at Frants av As isi, ein av mætastu samkomuleiðarum, gekk saman við einum vini íð vildi vísa honum stóra býðarcateralin  í staðnum, og samtíðis viðmerkti, at kirkir og samkomur ikki longur kundu brúka útsøgnina:» Silvur og gull havi eg ikki.» Hartil Frants svaraði:» Og ikki heldur kunnu vit siga, Í navni Jesusar statt upp og gakk.»

Mong ting eru  framd í harrans navni, hvussu mong teirra eru verðuliga gjørd av honum. Harrin hevur signa mangt verk, men eins og av fyrstum tíð, tá íð sagt var, Harrin var við og hvíldi har yvir. Harrin vil byggja, búgva og dvølja har. Eisini í landi okkara er vilji hansara galdani óansæð vilja tín og mín og tíð, vilji longd  tíðarinna er í bestu og góðum hondum.