Men soleiðis er ikki.

Hóast herda eftirlitið – bæði umborð og á landi – hevur staðfest, at ongin ólóglig umskipan og einki ólógligt virksemi hevur verið á hesum skipum, verður kortini arbeitt við at geva landsstýriskvinnuni heimild at banna júst teimum.

Hetta er ein mótsøgn, sum krevur svar, nú landsstýriskvinnan í uttanríkismálum skjýtur upp at revsa tvey russisk reiðarí, ímeðan meirilutin í uttanlandsnevndini mælir løgtinginum til at samtykkja uppskotið.

Í Dagur & Viku segði landsstýriskvinnan beinleiðis, at um hon fær heimildina, so fer hon, alt annað líka, at brúka hana.

Hetta er sostatt ikki ein teoretisk heimild. Hon skal íverksetast.

Reiðari við kvotum í russiskum sjógvi hevur beinleiðis sagt, at skip allarhelst verða seld, um hetta uppskotið verður samtykt. Uppisjóvarvinnan stúrir fyri, at ein av teirra týdningarmestu marknaðum kann detta burtur, og í ringasta føri sleppa tey ikki av við veiðuna.

Vit skulu eisini minnast til, at tá Norra tók somu stig og fylgdi ES-linjuni, svaraði Russland við eini beinleiðis hóttan um at slíta alt samstarv í Barentshavinum. Føroyar hava sama slag av avtalu sum Norra, men minni tyngd og onga trygdarpolitiska verju. Tað er tí ógvuliga ivasamt at halda, at vit sleppa undan líknandi avleiðingum.

Vit tosa sostatt ikki um eitt fjart uttanríkismál. Vit tosa um arbeiðspláss, um familjur, um inntøkur og um vælferð. Hetta er veruleikin hjá fólki kring alt landið.

Samstundis sum hetta hendir, heldur ES sjálvt fram at handla við Russland fyri milliardir. ES keypir bæði matvørur og gass úr Russlandi og útflytir somuleiðis matvørur til Russlands. ES hevur eisini sagt, at matvørur ikki skulu fevnast av sanksjónum.

Meirilutin í sjálvari uttanlandsnevndini sigur beinleiðis, at: “Føroyskt virksemi fíggjar á ongan hátt russisku krígsmaskinuna, og føroysku revsitiltøkini hava lutfalsliga havt nógv størri avleiðingar enn tiltøkini hjá nógvum av grannalondum og samstarvslondum okkara.”

Tað er tí torført at skilja, hví Føroyar skulu taka enn størri váða enn ES sjálvt torir? Hví ynskja vit at gera tað ringast fyri okkum sjálvi?

Hetta málið rakar serliga okkum her norðanfyri meint, har stórur partur av virkseminum og inntøkunum í økinum eru knýttur at útflutningsvinnuni. Og tí reisir hetta eisini spurningin: Fleiri av somu flokkum, sum nú sita við meirilutanum í Klaksvíkar býráð, sita eisini í samgonguni á landsstigi. Er býráðsmeirilutin samdur við landsstýrið í hesum málinum? Og um ikki, hví rópa tey ikki varskó?

Vit í minnilutanum sakna at hoyra frá teimum, sum annars hava ábyrgd av at verja lokalsamfelagið, tá eitt uppskot sum hetta – við so stórum avleiðingum fyri okkara øki – er til viðgerðar. Serliga nú landsstýriskvinnan alment hevur sagt, at hon ætlar at nýta heimildina, um hon fær hana.

Føroyar mugu taka avgerðir, sum byggja á veruleikan her heima – ikki á signalpolitikk úr ES. Tað er hvørki rímiligt ella ábyrgdarfult at seta arbeiðspláss, útflutning og vælferð í vanda fyri eini linju hjá ES, sum sjálvt ES ikki fylgir.

Oddmar á Lakjuni