Myrkrið setur seg í kalda vetrarlandið, kastar skuggar sínar yvir angist hjørtu, sum í ótta hyggja at, meðan heimurin brennur av vanlukkum, sum hótta okkara gerandisdag, okkara framtíð.  Kríggj, hóttanir og hatur.  Brotsverk, elendigheit og bardagi um hvørt oyra.  Sjálv planetin í uppreistri.  Handan gávan, tú fekst frá jólamanninum, kennist knappliga køld og harðlig, doyvd og óhugnalig.  Tú sært eina kirkju, sum lýsir í heitum ljósi, bjóðandi.  Far kanska har, royn hendan Jesus í staðin, kærleika og frið.  Ein vón um eina himmalska framtíð mitt í tjúkkandi myrkrinum.  Nei, kanska vil eg heldur polera míni ting, mínar gávur meira, sita á mínum materiella fjalli har kaldi vindurin blæsur og óunniligi og einsamalli tómleikin ræður?

Jólamaðurin goymir seg aftan fyri eina masku, akkurát sum øll onnur og ger sum um “alt er í lagi”.  Vit kenna hann ikki, hann kemur fram einaferð um árið og hvørvur uttan minsta lívstekin, onga hjálp ella troyst í okkara neyð.  Vit keyptu bara nøkur fá ting og fingu nakrar minuttir av jólamanninum at siga, eins og í skandinavisku siðvenjuni “Eru nøkur góð ella góð børn her?”.  Í øðrum londum letur jólamaðurin bara frá sær tingini uttan enn at verða sæddur.  Men hesin Jesus sigur, at hann vil vera saman við okkum hvønn dag.  Hann veit, at vit ikki eru "góð", men elskar okkum allíkavæl.  Vit síggja hann fyrst í krubbuni, síðani á krossinum.  Hann sigst hava fingið revsingina fyri okkara “óblídni”, okkara syndir so vit eru fyrigivin og fríkend við einum himmalskum atgongumerki.  Hann doyði og reis upp aftur og rættir nú hendur sínar út at fevna okkum í kærleika, geva okkum frið og eina æviga framtíð.  Tað stendur enntá í bók hansara, Bíbliuni, at vit eru skapt til felagsskap við Hann, so nógv meira enn jólamannins "ho ho" og klappa á ryggin.

Tann veruligi jólamaðurin, upprunin til jólamassasøgnina, varð nevndur Sankti Niklái og livdi í 4. øld e.Kr.  Nicholas gav rúmliga til serliga tey fátøku.  Hann var ein hollur fylgjari av Jesusi, og vildi avgjørt sagt tær at velja Jesus, ikki ein materielt spentan gamlan mann í reyðum við falskum skeggi...

Tvær milliardir menniskju tykjast glað fyri sítt val av Jesusi, hvussu nógv eru gjørd glað av jólamanninum, alt árið?  Pakkipappírið til jólagávurnar ruskar gólvið við glitrandi grann, sum longu er farið at kasta nálirnar.  Eg hyggi at mínum óneyðugu gávum, eitt sindur fullir familjulimir stara blankt at deyða flimmerinum á sjónvarpsskerminum.  Eg lati stillisliga hurðina aftur aftan á mær, út í stillu náttina so klárar, glitrandi stjørnur sum um tær vildu vísa vegin.  Eg gangi í knarrandi kavanum móti tí heita ljósinum har kirkjan hevur opna hurð.  Eg stígi inn, royni og velji Jesus sum faktiskt doyði fyri meg, gav sítt lív fyri meg og heldur fram at gera tað, upprisin og livandi.  Hvat velur tú, jólamannin ella Jesus?