Loggingarnar vístu, at springararnir spjaðast skjótt eftir merking, ólíkt grind, sum heldur saman í bólki. Sum kanska væntað, ferðast springararnir nógv kring Landgrunnin og í Hetlandsrennuni. Meira forkunnugt er, at fleiri springarar hava miðvísa kós vestur í hav, tá komið er út á heystið. Teir svimja sunnan fyri Ísland, vestur á landgrunnin við Eysturgrønland, og ferðast so suður í ein meldur, miðskeiðis í Irmingerhavinum. Sera sterkir og kaldir vindar skapa nógva vertikala blanding á hesum leiðum, sum so aftur økir um mattilfeingið upp gjøgnum vatnsúluna. Og springararnir kava djúpt. Ofta djúpari enn 400 m, og ein kom heilt niður á 616 m, sum er met.

Hetta er fyrstu ferð, at slík trans-Atlantisk ferðing er ávíst fyri springarar. Greinin gevur týdningarmikla vitan, sum er fyritreyt fyri burðardyggari umsiting av springarastovninum í einum Norðuratlantshavi, sum er merkt av verðurlagsárini.

Arbeiðið er fíggjað av verkætlanini TOPLINK, ið er partur av granskingarskránni MARiNAO, umsitin av Granskingarráðnum.