Sjúkrahús-kvettroyndin miseydnaðist
Mánadagin hendi so ein kvettroynd í sjúkrahúsverkinum, har stjórarnir á Klaksvíkar og Suðuroyar Sjúkrahúsum fingu boð um, at framyvir stóðu teir ikki sum stovnsleiðarar, og sambært Degi og viku týskvøldið merkti hetta m.a., at stjórarnir á smáu sjúkrahúsunum skuldu senda roknskapirnar til stjóran á sjúkrahúsinum í Havn, og ikki til Heilsumálaráðið sum higartil. Teir høvdu antin fingið ein nýggjan yvirorðnaðan ella vóru degraderaðir sjálvir.
Hetta fekk sjálvsagt allar góðar kreftir upp í tað reyða feltið, og eftir øllum at døma var landsstýrismaðurin á økinum sjálvur tikin av fótum, tá hann hoyrdi hetta. Í fyrstu atløgu helt hann avgerðina bara vera av roknskapartekniskum, fyrisitingarligum slagi. Hetta hevur hann helst fingið at vita frá fyrisitingini sjálvari. Í útvarpstíðindunum í gjár greiddi stjórin á Klaksvíkar Sjúkrahúsi frá, at hon varð blivin degraderað, og sjúkrahúsið tað sama, og í Degi og viku týskvøldið var stjórin á Suðuroyar Sjúkrahúsi eisini frammi og segði nakað tað sama.
So skjótt Norðlýsið frætti hetta mánadagin, settu vit spurnartekin við, um tað í heila tikið var lógligt, sum gekk fyri seg. Eftir øllum at døma var tað ikki tað. Í fleiri greinum í gjár og í dag vístu vit á, at tað sum var hent, í roynd og veru var, at leiðsluheimildirnar hjá Hans Paula Henryson og Alexandru á Dul vórðu tiknar frá teimum og latnar Steinari Eirikstoft á Landssjúkrahúsinum. Heimildirnar at ráða yvir játtanini á egnum stovni. Greitt var skjótt, at her var farið eitt grovt misbrot fram.
Tingmenn ruku sjálvandi upp úr stólinum av hesum. Bjarni Hammer úr Suðuroy bar skjótt av og orðaði ein fyrispurning til landsstýrismannin um, hvat hetta var fyri nakað. Erhard Joensen, eisini úr Suðuroy, var í miðlunum, og tað sama hava norðoyingatingmenninir Beinir Johannesen, Jákup Mikkelsen og Frimodt Rasmussen verið, umframt Beinta Løwe úr andstøðuni. Frimodt Rasmussen fekk frágreiðing frá sínum landsstýrismanni, Kaj Leo Johannesen, um, at hesin hevði givið boð um, at broytingin skuldi takast aftur.
So skuldi man kanska hildið, at nú var alt gott aftur. Men hetta kann ikki blíva við. Føroyar kunnu ikki liva við at hava eina miðfyrisiting, sum livir sítt egna lív og gongur ímóti Løgtingsins vilja. Og tað kann landsstýrismaðurin avgjørt heldur ikki, tí gongur hansara fyrisiting ímóti Løgtinginum, so fær hann eitt misálit á seg, sum verður samtykt.
Vit eiga at vera komin víðari. Føroyar hava 3 sjúkrahús, og tað er endaliga avgjørt, at tað skulu vit eisini hava framyvir. Finnast framvegis kreftir í fyrisitingini, sum ynskja smáu sjúkrahúsini avmonterað ella niðurløgd, so skulu tey halda hetta fyri seg sjálvi, ikki arbeiða fram ímóti tí, og so als ikki í tí dulda, har starvsfólk kenna seg álopin og fáa sín autoritet undirgrivnan í telduskipanum.
Miðfyrisitingin hevur hvørki heimild ella til uppgávu at broyta bygnaðin í føroyska sjúkrahúsverkinum. Hann er staðfestur í lóg, og lógina kann einans Løgtingið broyta. Vil man sum fyrisiting ikki innrætta seg eftir galdandi lóg, so skal man leggja frá sær, ikki royna at undirminera skipanina innanífrá.
Tað kann avgjørt ikki vera hugaligt fyri landsstýrismannin Kaj Leo Holm Johannesen, sum skuldi í 90-ára føðingardag hjá mammu síni, nakrar fáar tímar frammanundan at fáa eina røð av tingfólkum upp á nakkan fyri nakað, sum hansara fyrisiting hevur gjørt. Og helst man hann nú fara at gera alt fyri, at sovorðið ikki kemur fyri aftur.
Ikki minst er hetta funnin fressur hjá andstøðuni. Javnaðarflokkurin skrivar, at talan allarhelst er um lógarbrot, og hevur sett ein skrivligan fyrispurning til landsstýrismannin um tað. Grundgevingin er, at hetta er gjørt uttan um Løgtingið, nevniliga at leiðslan á Landssjúkrahúsinum hevur fingið ræðisrætt inni á játtanunum hjá Suðuroyar og Klaksvíkar Sjúkrahúsum.
At síggja til hevur landsstýrismaðurin handlað skjótt og sløkt sjálvan eldin, men líkt er til, at har má eitt uppruddingararbeiði til í Heilsumálaráðnum eisini, so hetta ikki endurtekur seg.