Mánakvøldið 20. apríl sóu vit fyrst eitt innslag úr Lítlaskógi í Havn. Síðani var eitt innslag um at nakrir boltar vóru brotnaðir í Tórshavnar Havn. So var lukkutíð eitt gott og sakligt innslag av flogvøllinum og ein samrøða við fútan. Men so fekk borgarstjórin í Havn aftur mikrofonina og slapp í heilar 7 minuttir at greiða frá, at tey ikki vildu hava ferðamannaskip at fara til aðrar kommunur heldur, men at tey fóru at halda ólavsøku.

Eftir hetta var eitt innslag við løgmanni í túninum hjá Kringvarpinum sjálvum í Sortudíki í Havn, og at enda eitt kjakumfar við tveimum miðlafrøðingum, báðum úr Havn.

Hetta stendur í álvarsamari kontrast til tann sakliga og upplýsandi tíðindaflutningin, vit í aðrar mátar hava sæð í Døgum og Vikum síðani miðjan mars og fram til dagin í dag. Vit hava fingið tíðindi, sum hava verið viðkomandi fyri flest allar føroyingar, oftast drúgvari enn vit kenna tær, og har farið hevur verið í dýpdina við serfrøðingum og myndugleikunum. Men nú tykist gerandisdagurin vera komin aftur í Sortudíki, og 4 av 5 innsløgum vóru aftur úr Havnini.

Vit standa spyrjandi. Tá nú Kringvarp Føroya hevur prógvað í meira enn ein mánað, at tey væl eru før fyri at framleiða dygdargóðan public service-journalistikk, hví venda tey so aftur til ta gomlu nalvaskoðanina? Er orkan uppi? Er tað vantandi játtan? Hevur stjórin tikið billyklarnar frá starvsfólkunum?