Í uppskotinum til eykajáttan fyri oktober stendur “Eisini verður biðið um, at løgujáttanin til Skúladepil við Marknagil verður hækkað við 6 mió. kr.” og við tí man samlaði kostnaðurin av bygninginum vera farin langt upp um 800 milliónir. Og kortini verður í fullum álvara diskuterað, um at veðurtryggja eitt tjald til yrkisnámið á skúlanum! Her hevur skúlin so á ongan hátt verið nakað framstig. Landsins dýrasti bygingur, men lærlingarnir mugu eisini í hávetri út í eitt tjald at vera. Tað lata vit líka standa eina løtu.

Víðari stendur: “Glasir, Skúladepilin í Marknagili. Námsferðin, sum næmingar á Glasi skuldu til Fraklands og Portugals í vár bleiv avlýst, tí skúlin, í samráð við Uttanríkis- og mentamálaráðið, noktaði næmingunum at fara á hesar námsferðir orsakað av sjúkuvandanum, sum stóðst av COVID-19 smittuni. Næmingarnir høvdu goldið fyri ferðaseðlar, uppihald og ymisk tiltøk, sum tey skuldu til á námsferðini.

Sambært uppgerð frá Glasi kostar námsferðin 1,65 mió. kr. meðan næmingarnir hava fingið endurgoldið slakar 300 tús. kr. Næmingarnir hava tí mist 1,35 mió. kr. Talan er um pening, sum næmingarnar í felag hava samlað saman ella goldið sjálvir. Uttanríkis- og mentamálaráðið metir seg at hava eina moralska skyldu at endurrinda næmingunum mista peningin, tí Glasir hevur avlýst námsferðirnar, og ikki næmingarnir sjálvir. Uttanríkis- og mentamálaráðið søkir tí um at 1,35 mió. kr. verða játtaðar til Glasir, eyðmerktar til endurgjald í sambandi við námsferðir. Glasir fær ábyrgdina av at endurrinda peningin sambært nærri ásettum treytum.”

Her verður spælt uppá kenslurnar. Tí sjálvandi var tað stór synd í næmingunum, sum høvdu glett seg til túrin og høvdu lagt nógva orku í at savna pening saman. Peningaligi missurin er helst tann minsti parturin av hesum, hóast vit væl vita, at lesandi miðnámsskúlanæmingar ikki hava tað stóra at rutta við.

Men ein stórur partur av hesum kundi verið fyribyrgdur við betri tilrættalegging. Tá ferðir verða bílagdar, eigur ein altíð sjálvur ábyrgdina fyri at tryggja seg í neyðugan mun, skuldi ferðin verið avlýst av umstøðum, sum ein ikki sjálvur hevur ræðið á. Og ferðir flest hava møguleikar fyri avlýsingartryggingum. Tá tað kemur til hotell, ber næstan altíð til at velja møguleikan at kunna avlýsa líka fram til dagin fyri ætlaða komu. Tá rindar man eitt vet meira fyri uppihaldið. Velur man bíligastu loysnina, ið er at gjalda frammanundan uttan møguleika fyri afturrindan, so hevur ein á ein hátt sjálvur valt at taka ábyrgdina á seg.

Vit taka ikki støðu til sjálvt endurgjaldið, men nevna hetta fyri at vísa á, at umsitingin av almennum pengum er, tá tað kemur til skúladepilin í Marknagili, alt ov tilvildarlig. Tað er sum um politikararnir ikki orka at stríðast við stovnin, men bara játta eyka pengar fyri friðs skuld í vón um, at nú verður friður eina løtu. Og tað verður tað, men bert fram til næstu eykajáttan …