Hvítisunna tá íð andi guds kom yvir lærusveinarnar og øll hini
Virknið, atgerð innsatsur eru vorin høvðistáttur í tíðarinnar málbrúki. Og spurningurin um leiðir og vegir, ávirkan í verkinum verða lívliga viðgjørd.
Alt hetta kann tykjast útrik fyri andaligu uppfatanini, endurnýggjan til ábyrgd, tænastu o.s.v.
Men tað kann eisini vísa og ganga tann heilt øvugta vegin, vegna tørvin av andaligu vegleiðingini til lív og kraft. Har hetta lív og kraft fánar og svinnur vekk liggur tað so nær at søkja endurgjald í annarleiðis virksemi við okkara menniskjaligu ávirkan. Ein dugnalig organisatión kann innsetast sum endurvirði fyri andslív og náðigávufunktión. Tá íð virksamheit og tænastir ikki flótað frá keldu andans, kann pumpast fram við reinum mannavilja kraft. Men tá degraderast tað heilaga samfelag til foreiningsaparat, organisatiósteknikki ella samkomu og kirkjulium borin uppi av stírislimum og embætisfólki. Tey eru neyðug ting, men ikki alt ella nokk.
Vit eru nærum nádd eina hvítusunnu afturat hví man tað vera?