Í dag um miðdagsleitið valdi eg at ganga ein túr út á Oyrar. Vindurin var sera nógvur, men lotið lýtt og turt veður. Tað er altíð ein hugnalig sjón at síggja brimið við Hellisenda. Í dag kundi eg ikki lata vera við at taka nakrar myndir av Kavaranum, sum Ólavur Samson setti á stabban á Hellisenda. Kavarin er áhugaverdur og ber boð um svimjarar, ið stoyptu stappa fyri meira enn einum mannaminni síðani.

Økið við Hellisenda fær dagliga vitjan av fólki, ið stytta sær stundir og njóta nærveruna við havið. Ikki minst brúka barnagarðarnir økið. Eitt sindur skuffandi var tað tí at síggja ein deyðan og rotnan hval liggja har. Janus Hansen, sum tíðum er á flesjum, við Mækjuvík, Hellisenda og úti í Grøv, segði mær at deyði hvalurin rak fyrst inn við bátahylin fyri 6 døgum síðani og nú hevur hann ligið her vesturi ímóti Mækjuvík í 5 dagar. Hvalurin eigur ikki at blíva liggjandi og tí eigur Klaksvíkar Havn ella Klaksvíkar Kommuna at ber so í bandi, at hetta ræið verður tikið upp. Sjálvur tók eg eina mynd av hvalinum og Janus hevur sent mær sínar myndir, sum hann tók fyrsta dagin hann sá hvalinn við bátahylin.

Ná men túrurin hjá mær gekk longur, út í Grøv har altíð er hugnaligt at vitja og síðani út á Oyrar. Her úti sá eg ein ungan kóp, ið hugnaði sær tætt inn við land. Hann sá út fyri mær sum hann fekk sær ein lúr í nógva vindinum og nýtti at liggja bara og flóta í briminum.