Ein slík hendi Jákupi Andreasen, meðan krúnusjúkan legði so mangt vanligt og gerandisligt lamið og fekk dagarnar at grána.

Hann vav sær eitt litfagurt klútateppi úr løtum, sum frystar eru í myndum, og skapti úr teimum ein bita um Norðoyggja søgu, sum hann sjálvur hevði verið vitni til.

Hann minnist allar teir í ketilsdrakt, teir í egningarskúrunum, fullfermdu bátarnar, ógvisligu ferðirnar út í útoyggjar eftir mjólk.

Hann hugdi at teimum, hann plagdi at síggja sum drongur og unglingi, og hugurin fór á reik.

Hugareikingina festi hann á blað og skrásetti á henda hátt eitt gott blað í Norðoya søgu.

Ógemeina hugfangandi staðbundin søga

Jákup leggur bókina fram í Varpinum sunnudagin tann 17. kl. 16.

Hann fer at vísa hesar stuttligu og mangan meistaraligu myndirnar á stórskíggja.

Møtið fjølment og endurlivið fólk og pláss, sum hava verið tykkum kær ella sjaldsom ella stuttlig.

Hetta verður sunnudagin tann 17. eftir døgurðalúrin, beint eftir kaffi, og áðrenn nátturðin stendur á borðinum.