Framsýningin er opin til 30. juli: týsdag til fríggjadag kl. 15 til 18, leygardag kl. 16 til 18, og á Ólavsøku, 28. - 30. juli, er opið kl. 15 – 18. Eisini er opið eftir avtalu.

Tað Heðin Kambsdal lýsir í sínum málningum er samspælið millum tað heita og tað kalda í náttúruni, har man kann merkja eina fugu av Bach. Heðin Kambsdal er ein av teimum sum dugir væl at spæla við skugga og ljósi. Hann minnir í summum av sínum málningum ikki sørt um kenda amerikanska listamálaran Edward Hopper, uttan at Heðin Kambsdal ger eftir - hann er sín egin.

Myndevnið hjá Heðin Kambsdal er ofta bygdin, tað mystiska ljósið tá myrkur og dagsljós brótast. Hann málar ljósið komandi úr erva millum tey døkku høgu fjøllini og speglast í fjørðinum. Gøtuljósini - tað man vera um kvøldið, um náttina ella kanska tíðliga sunnumorgun. Ljósið fellur á húsið, á úthurðina, tað mystiska, hvar eru fólkini, tær livandi verðirnar? Kanska fólk eta náttura, hyggja í sjónvarp ella sova, hvør veit, men eitt er vist, fólk eru ikki at síggja í bygdamyndini, í vindeygunum, í hurðaopinum ella á vegnum. Húsið stendur sum fyri seg sjálvt, myndin er realistisk, men eisini onkuntíð meira abstrakt.

“Eg málaði ofta bygdina. Kanska dyrkaði eg trygdina í hesu fjálgu kulluni. Men eg veit tað ikki fyri vist. Eg royndi eisini at skilja ljósið, og eg helt meg altíð frá stríðnum, konfliktini. Myndirnar vóru ljósar og samljóðandi. Ósamljóð og stríð slapp ongantíð við. Veit ikki hví, eg havi læst tað úti - men kanska vildi eg sleppa inn í friðin við málninginum. Kanska vildi eg bara hava frið” sigur Heðin Kambsdal