Spennandi føroyska veðurlagið
Í gjár fóru vit báðir Árni Elltør ein gongutúr eystur á fjøllini í Skúvadal. Kjaftsvart var í mjørka tá vit stóðu uttast á Oyravegnum í gjáramorgunin, men væl útgjørdir eisini við GPS og í góðveðrinum annars gjørdu vit av at halda áfram. Vit gingu í toku og sól líka til vit komu nakað niðan í Skúvadal. Tá lýsti í. Heiður himin og vit sóu omanyvir tokuna, yvir á tað ovasta á Borðoyarnesi, Bassarnar á Mjóvanesi, suður á ovaru helvt á Nólsoynni og annars toppar allan vegin vestureftir.
Tað var ein vøkur sjón, sum eg ikki kundi lata vera við at avmyndað. Komnir í Skúvadal, høvdu Per Jacobsen og Arthur gjørt kaffi. Eftir at hava sóla okkum fitta løtu, var avgjørt, at dumt var at fara oman aftur í tokuna, tí varð valt at fara til arbeiðis. Har er altíð okkurt at taka hond í. Vit arbeiddu so stóran part av seinnapartinum við brúnni og vegin niðan á tyrlupallin. Bakandi sól var allan dagin. Um fimm tíðina góvust vit, eg og Árni valdu at fara heim eftir fjallinum og oman Torvadal ímeðan hinir báðir valdu at fara oman gøtuna og heim. Vit sum fóru Torvadalsleiðina høvdu bakandi sól líka til vit gingu okkum so langt oman í Torvadal, at sólin fór undir hálgafelli, tá var klokkan umleið sjey á kvøldinum.
Ein fínur dagur í bakandi sól og stillu, ímeðan mong, helst ongantíð sóu sólina í gjár.
Njótið yndirnar: