Eitt fakfelag hevur ábyrgd fyri viðurskiftunum hjá øllum limum felagsins. Tí skulu vit tala at, og broyta tað, sum setir nakrar limir í verri støðu enn aðrar. Í hesum føri er stórur órættur millum kynini, og tað mugu vit rætta uppá. Vit, sum fakfelag, hava stríðst fyri eftirløn fyri okkara limir, og vit skulu sjálvsagt ikki góðtaka, at eftirlønin nú ger mismun á kvinnum og monnum.

Fakfelagsrørslan hevur søguliga virkað fyri, at kvinnur og menn fingu somu løn. Og enn hava vit nógv at arbeiða fyri, so hetta eisini verður galdandi á eftirlønarøkinum.

Eg sakni eitt alment kjak, har politikararnir og fakfeløgini varpa ljós á hetta evnið, og koma við teirra meiningum um, hvussu og nær ætlanin er at fáa henda ójavna rættaðan. Hetta fari eg at varpa ljós á, og má hetta broytast skjótast gjørligt.

Javnstøðupolitikkur er eisini fakfelagspolitikkur.

Við fakfelagskvøðu

Gunnar Hjelm, formansvalevni