Tað er heilt í lagi, at um ein matstova ella barr letur aftur ella minkar um sítt virksemi, í tráð við Corona-tilmælini, fyri á tann hátt at gera sítt til at fyribyrgja smittuspjaðing, fær eina ávísa samsýning afturfyri. Tað er alt annað enn kostnaðarleyst at gera sítt, og tað eigur landið at kompensera, ella í øllum førum at geva eitt hart tiltrongt herðaklapp afturfyri, hóast tað ikki er fulli inntøkumissurin, ið verður endurgoldin.

Í skrivandi stund er skipanin tann, at matstovur og skeinkistøð, ið hava mist í minsta lagi 40% av sínum umsetningi, kunnu fáa upp til 75% av sínum føstu útreiðslum goldnar av Landskassanum. Fastar útreiðslur eru eitt nú útreiðslur til elektrisitet og olju, trygging, húsaleigu, fjarsamskifti, vektgjøld og vegskatt, avskrivingar, rentur, langtíðarleigu (leasing) og – lønir. Hetta er partur av Hjálparpakka III og fevnir um tær fyritøkurnar, sum eru raktar av broytingini í matvørulógini, ið landsstýrið setti í verk undan jólum.

Alt gott um tað.

Men fara vit til fiskiflotan, so er lítil hjálp at síggja har. Ofta verður fiskivinnan umrødd undir einum, og fatanin tykist vera, at allir fiskimenn og øll reiðarí forvinna tað sama sum teir, ið forvinna mest, t.e. milliónaupphæddir um árið. Soleiðis er tað als ikki í veruleikanum. Taka vit útróðrarflotan ella línuflotan, so eru fleiri fiskimenn og útgerðarmenn í teimum báðum geirunum beinleiðis lágløntir. Og teir tola illa at fáa nakran smeit, tí tað knípur longu við at fáa tingini at mala runt.

Coronafarsóttin hevur gjørt, at heilt nógvar matstovur, gistingarhús og líknandi uttanlands hava verið noydd til at lata aftur, summi fyribils og onnur endaliga. Eftirspurningurin eftir fiskavørum hevur tí verið støðugt lækkandi undir Coronakreppuni, og hetta merkist alt ov væl hjá smáu aktørunum í fiskivinnuni.

Sum danski tjóðbankin skrivar, so eru føroyskar fyritøkur sum heild væl bjálvaðar, og hetta hevur bjargað ongum minni enn føroyska búskapinum. Men aftur her: Hetta er eitt miðaltal. Í veruleikanum er eitt risastórt spenni millum meiniga útróðrarmannin og risastóra reiðaríið, og munurin á inntøkum er ógvusligur. Har stóru reiðaríini kunnu væntast at ríða stormin av, kann Corona gerast mønustingurin hjá smáu útgerðarmonnunum.

Tað skal tí vera okkara áheitan á politisku skipanina um at veita eina hjálpandi hond til teir partarnar av fiskivinnuni, sum ikki eru so væl fyri fíggjarliga, og her verður fyrst og fremst hugsað um útróðrarflotan og línuflotan. Lat tað ikki vera so, at hesir bókstaviliga mugu sigla sín egna sjógv, men hjálp teimum ígjøgnum farsóttina, eins og tit nú hjálpa teimum vinnurekandi í tænastugeiranum. Tað fer at løna seg aftur seinni.