"...Vit eru fleiri, sum hava sagt frá, at vit eru ótrygg". Soleiðis segði Emil Bjarnaskor, búfólk á Skálagarði, í Degi og Viku fríggjadagin.

Ein útsøgn, sum ikki eigur at koma fyri. Tí Skálagarður ikki bara ein stovnur, men heimið og gerandisdagurin hjá summum borgarum.

Seinastu tíðina hava miðarnir víst á, at tað valdar óvissa og ótryggleiki á Skálgarði. Tað er ikki bara Emil Bjarnaskor og onnur búfólk, sum hava víst á, at støðan ikki er nøktandi.

Óluva í Gong, forkvinna í Felagið Føroyskir Sjúkrarøktarfrøðingar, at hon ongantíð hevur upplivað nakað tílíkt, síðani hon fyrstu ferð kom í nevndina í felagnum.

Hetta er alt annað enn nøktandi, og tí eigur Sirið Stenberg, landsstýriskvinna, at blanda seg uppí málið sum skjótast, um ósemjan ikki verður loyst nú. At lata standa til er óvirðiligt og kann ikki góðtakast.