Fyrsti harrapoddurin varð sendur, eftir at menn høvdu etið seg mettar av røstum sperli. Rúni er suðuroyingur, meðan Levi er norðoyingur, og ein av mentanarmununum er, kom fram í poddinum, at norðoyingar eta rómabakað epli afturvið røstum sperli. Men speril er hinvegin ikki eins vanligur í Norðoyggjum og í Suðuroy. Ongin minni enn Jákup Ziskason sigst vera upphavsmaðurin til rómabakaðu Norðoya-siðvenjuna.

Farið varð eisini veruliga í dýpdina við fletting, og nógvur dentur varð lagdur á flugur og hvussu man sleppur undan teimum – niðurstøðan var, at tað kann man bara fult og heilt í hæddunum og omanfyri áir.

Somuleiðis var munur á árgangi umrøddur. Her var niðurstøðan, at árligi skurðurin er júst sum vín ella whisky. Ein hevur góðar árgangir og vánaligar, og í fjør var talan heilt einfalt um ein vánaligan árgang, vóru teir báðir á einum máli um.

Ein onnur niðurstøða var, at føroyska heystið er dekan ov stutt.

Alt hetta áhugaverda og meira afturat kann hoyrast í fullari longd her.

Harrapoddurin er tann fyrsti í eini drúgvari røð, og sigast má, at tað veruliga er ein tørvur á einum frírúmi fyri menn at tosa um og lurta eftir sendingum, sum fyrst og fremst venda sær til kallkynið.