Bretar vilja hava tað avgreitt. Spyr man fólk við skili fyri fólksligu opiniónini, er tað svarið greitt. Fólk eru sera troytt av at hava búð í europeiskum ongamannalandi í yvir trý ár, og nú vilja tey seta punktum og kunna byrja av nýggjum. Røddirnar, sum vildu hava nýggja atkvøðugreiðslu, eru tagnaðar nógv av tí sama. Og valtaktist hava kappingarneytarnir gjørt tað so, at konservativu allarhelst fara at vinna.

Teir lata nevniliga vera við at stilla upp í teimum valdømunum, har konservativu so at siga eru tryggjaðir, og stilla bert upp ímóti Labour-kandidatunum. Harvið hjálpa teir konservativu til ein sigur, sum sostatt eftir øllum at døma er tryggur.

Brexit fer at hava sera nógv at siga fyri Føroyar. Nú fáa vit enn eitt strandaland at samráðast við, og tað eru bæði fyrimunir og vansar við tí. Føroyar hava eisini fyrireikað seg uppá Brexit leingi, so vit skuldu verið væl fyri í so máta. Tað hevur loyst seg at vera frammi í skónum. Uttan iva verða onkrir vansar eisini, men tað góða fyrireikingararbeiðið ger, at vit eru væl skødd at takla teir.

Hvussu er og ikki, so bendir alt á, at Bretland nú endaliga tekur seg úr ES eftir tógvið stríð. Og bera vit rætt at, verður tað ikki so galið fyri Føroyar heldur.