Petur Steingrund, fiskifrøðingur á Havstovuni sigur, at nógvi fiskurin inni við land etur helst av smáu ættarliðunum av toski og flatfiski, sum vaksa upp her. Hýsa longa, brosma og eitt nú hvítingsbróður eru ikki so bundin at nærumhvørvinum tá talan er um yngulin hjá teimum, tí hann veksur upp longur úti.

Vit hava áður sæð, at tá nógvur fiskur hevur verið at fingið tætt inni við land, tá hava vit kunna staðfest eina minking í tilgongdini av toskastovninum. Hóast seiður ella seiðayngul eisini veksur upp tætt við land, so hava vit ikki í sama mun sæð samsvarandi á tilgongdini av Upsa.  Tilgongdin av hýsu sveiggjar á neyvt sama hátt, sum hjá toskinum á føroyska landgrunninum. Orsøkin kann ikki vera, at toskur nær landi etur smáhýsu, tí hon er sjáldsom inni við land. Tað má so koma av onkrari aðrari orsøk, sigur Petur Steingrund, fiskifrøðingur.

Rogn

Útróðrarmenn, sum Norðlýsið hevur práta við siga, at enn síggja teir ikki so nógv til rogn í toskinum, sum onkuntíð. Ein útróðrarformaður helt, tá vit spurdu um hetta, at orsøkin mundi vera at toskurin er ikki væl í holdum.

Til hetta sigur Petur Steingrund, fiskifrøðingur, at menn helst áttu at sæð góð rongn í fiskinu nú, hóast tað er eitt sindur tíðliga kanska. Gítingartíðin er í mars, men tá komið er hartil eru rognini ofta vánalig, so nú, seinast í januar og í februar skuldi verið góð rognatíð.