Konsertin byrjaði við, at Kórið í Christianskirkjuni sang sálmarnar, Sum hjørtur hyggur tráandi, Eitt navn á fold av øllum ber og so Bøn (Kol Slaven). So slapp Solheimkórið at syngja við til ”Einki er sum summarkvøld við strendur” og riggaði tað bara heilt væl. Fyllan var av góðum grundum størri, og bassarnir løgdu ein enn betri botn – úttaluni feilti einki.

Solheim stillaði síðani upp og sungu tvey norsk løg – annað við heitinum, Gøta við ímyndum eftir Eivør. Síðani fóru undir drúgvu messuna, ”Gammeldansmessa”, sum Henning Sommerro hevði skrivað. Sjálvur sat hann við urguna og sang við einsamallur stundum av loftinum.

Henning Sommerro spælir ymsik ljóðføri, men serliga klaver og orgul – Hann hevur gingið á Musikkonservatoriunum í Trøndheim, har hann bæði hevur tikið frálæru í klaver og orgul. Hann er frá Sommerro-garðinum nærhendis Skei í Surnadal.

Eina løtu stóð meginparturin av kórinum út eftir gólvinum í miðskipinum, síðani ein partur uppi á miðloftinum og saxofonspælarin reikaði runt, stundum uppi við urguna og so annars eftir ovastu bríkunum.

Eitt heilt annarleiðis kór, við kendum norskum klangi, har fiólin hevði sín leiklut við, sum heitið eisini var – frá kenda norska fólkadansinum.

Eina løtu sang kórið hjá Christianskirkjuni við og síðani endaði tað við, at áhoyrarnir eisini sungu við.

Sommerro hevði eisini skrivað lagið til Bergmannssalme, sum varð sungin til seinast. Kórleiðari var Inge Pernille Stramrud.

Við í norsaka ferðalagnum vóru 43 fólk, og hava tey eisini sungið í Havnini. Konsertin í kvøld var seinasta teirra á Føroya ferðini. Ein frálík konsert!