Menning er annað enn vøkstur!
Eftir mínum tykki, so hongur menning ikki neyðturviliga saman við vøkstri. Ført hevur verið fram, at um Klaksvíkar kommuna skal mennast, so má kommunan áhaldandi seta nýggjar verkætlanir í gongd. Hesum eri eg ikki heilt samdur í. Tað merkir tó ikki, at vit skulu steðga upp. Vit eiga ístaðin at gera okkum greitt, hvørjar verkætlanir eru neyðugar og føra tær heilt á mál.
Í mínum arbeiði sum timburmaður, so havi eg verið við í stórum og smáum verkætlanum. Báðar uppgávurnar eru spennandi og avbjóðandi, men tað er ongin loyna, at tað er meira hugaligt, tá møguligt er, at arbeiða miðvíst við einum ítøkiligum arbeiði. Tú ert “ON”, hevur fingurin á pulsinum og fartar ikki millum ymiskar uppgávur. Málið gerst skjótari sjónligt, og er tað ein fragd fyri bæði okkum sum arbeiða við verkætlanini og tey, sum eftirfylgjandi skulu hava gleði av henni. Men tað krevur raðfesting!
Sostatt er neyðugt at góðtaka, at alt ikki verður gjørt samstundis. Eg haldi, at menningin av býnum í líka stóran mun liggur í liðugtgerð. Eg eri eisini sannførdur um, at miðvíst arbeiði betrar um møguleikan at halda kostnaðarstøði og gjøgnumskygni í verkætlanini.
Fleiri av verkætlanum, sum Klaksvíkar býráð er farin í gongd við, eru ógvuliga týdningarmiklar, men eisini kostnaðarmiklar. Eg vil arbeiða fyri, at Klaksvíkar kommunu í enn størri mun fylgir neyvt við verkætlanunum, og á hendan hátt gevur sínum borgarum eina trygd um, at borgarans peningur verður brúktur skynsamt.