Tað er nógvum fólki og feløgum úr okkara kommunu fyri at takka, at bæði nær- og fjarleiðirnar hava verið røktar og troyttar soleiðis, at vit í dag  hava tey veiðurættindi, vit í dag hava. Grundarlagið fyri tí tilfeingisgjaldi, sum nú skal krevjast inn. Eftir mínum tykki er tað ikki rætt, at hetta fer óskert í stórapott. Vit vita, at nógv av stóru feløgunum, oljufeløg, bankar, detailhandlar. o.a. sum troyta sínar leiðir um alt landið eru skattskyldug í høvuðsstaðnum. Partafelagsskatturin er deildur 70/30 millum ávikavist land og kommunu.

Tað er tí ikki meir enn rímiligt, at eitt líknandi býti verður í deilingini av inntøkunum av tilfeingisgjøldunum, alt eftir hvar feløgini eru reidd frá.

Eisini er vert at taka við, at 50%-60%, kanska enntá upp ímóti 70% av allari virðisøking í aling av laksi fer fram á firðum og sundum í Norðoyggjum. Og kommunurnar í økinum fáa nærum einki burtur úr, tá talan er um avgjøld. Uppskipingargjøldini verða goldin til Runavíkar Kommunu og avskipingargjøldini til Tórshavnar Havn/Kommunu, meðan firðir og sund í Norðoyggjum eru nærum neyðtikin í aling.

Í Noregi hevur man lóg um “areal-avgift”, har alarin í økinum rindar til avvarðandi kommunu, har hann alir, eftir øki, hann brúkar, og mongd, hann framleiðir. Hetta áttu vit eisini at innført í Føroyum, ella í øllum førum gjørt tað so, at kommunurnar, ið hýsa aling, fingu sín part av gjaldinum, ið tað almenna longu leggur á alingina. Tað er heldur ikki meira enn rímiligt.