Forkunnugasti gesturin í hávanum her hjá okkum er Kjarnbítur. Um Kjarnbít sigur "Fuglar í norðurhøvum" at hann hevur óvanliga tjúkt nev, stórt høvd og er knáligur. Litirnir eru týðuligir, men eingir fagrir. Steggin er heldur reinari littur enn bøgan. Um tilhald hansara verður sagt m.a. at Kjarnbítur eigur í leyvtrøum úr miðjaðarhavslondunum norður í Suðursvøríki. Hann eigur ikki í Noregi. Hann eigur um meginlandið í Europa, eystur í Sibiria. Sagt verður har, at í Føroyum er hann sæddur í 1986, 87 og 88.

Men helst er hann sæddur oftari enn tað, tí aðrastaðni havi eg sæð, at hann er fyrstu ferð sæddur í Føroyum í 1947 og Silas Olofson segði mær, at hann hevði ikki sæð Kjarnbít á hvørjum árið, so ivaleyst er hann sjáldsamur. Fuglar í Norðurhøvum kom út í 1990, so helst er nógv broytt síðani tá.

Sum sæst á myndunum, so hava fleiri Bókígður vitja her í havanum og ikki minst hava vit verið glað fyri Bringureyða, Kvørkveggjurnar, stararnar og ikki minst fyri spurvarnar, ið vitja.