”Høvdu hesir veggirnir kunnað talað, høvdu mangir sannleikar sæð dagsins ljós” Soleiðis byrjar Jógvan sína frásøgn. Hann sigur víðari, at Klaksvíkar Sjúkrahús livdi undir sera ”tumultariskum” umstøðum í eini 20 ár frá umleið 1950. Skiftandi læknamanning var ein avbjóðing og sjúkrahúsumhvørvið stríddist fyri at fáa betri umstøður at virka undir.

Hesin serligi parturin fór fram til vit fyrst í 1970’unum fingu eitt nýbrot, ikki bara fyri hetta sjúkrahúsið, men fyri føroyska samfelagið. Hetta var tá Gordhan Rajani varð settur í fast starv.
Rajani gjørdist ikki bara sjúkrahúslækni, hann hevði sergrein í ortopedi, sum tá ikki fanst í Føroyum.

Hetta gjørdust nøkur heilt serlig ár, mennandi og spennandi og færri sjúklingar vórðu sendir til Danmarkar til viðgerð, tí nú kundu teir viðgerast her heima. Hann var í Baltimore og fekk upplæring í at skifta knø og mjadnar. Tá hann so kom aftur til Klaksvíkar Sjúkrahús og fór undir hesar skurðviðgerðir, var tað samstundis sum donsku sjúkrahúsini byrjaðu, so tað hevur sanniliga verið eitt nýbrot.

Í sjúkrahúslógini var ásett, at hvørt sjúkrahús skuldi hava eitt sjúkrahússtýri, við 5 limum úr ávíkavist løgtinginum, ríkisumboðsmanni og umboð valt av landsstýrinum. Samstundis var eisini eitt felags-sjúkrahússtýri, sum hevði 3-4 fundir árliga. Jógvan við Keldu sat í sjúkrahússtýrinum, tilnevndur av Føroya landsstýri. Fyrru fýra árini sum stýrislimur og seinnu fýra árini sum formaður. Hann fór úr stýrinum í 1984, tí hann var valdur borgarstjóri.

Hesi árini sóu vit eisini útbyggingar og serstaka menning, har persónar sum Jóhan Simonsen, Asbjørn Joensen og Vilhelm Johannesen høvdu hetta málið sum hjartamál. Hetta vóru árini, tá útbygd varð ein ortopedisk sjúkradeild fyri allar Føroyar, her mentust serstøku toymini og ortopediska sertænastan SAHVA fekk fasta konsulenttænastu her. Hetta gjørdist tiltikið: eitt vælvirkandi sjúkrahús við góðum trivnaði og einum serliga arbeiðsomum lækna. Men umframt alt hetta ríkiliga arbeiði hjá honum, var hann hugaligur heimamaður, hann og konan, Guðrun, búðu í læknahúsunum við 5 børnum.

Tá børnini hjá Gordhan og Guðrun Rajani vóru og vitjaðu gomlu læknahúsini herfyri, í sambandi við tiltakið Heystglóð, mintust tey aftur á tíðina, tá tey búðu har. Onkur teirra nevndi, at tá ”Rajani og hansara politisku samstarvsmenn fóru inn í sunnaru stovuna við cigarum, so var tað álvari og hurðin varð latin aftur”.

Gordhan og Guðrun og børn teirra vóru seinastu búfólkini í gomlu læknahúsunum, tey fluttu út í 1995.

Jógvan endar sína frásøgn við at siga, at hann fegnast um at læknahúsini – Gula húsið – aftur er komið til heiður og æru. Somuleiðis takkar hann vegna konu sína, Betty, og seg sjálvan, fyri hugnaligar løtur í húsunum.