Aldurin kemur ikki einsimallur verður javnan sagt. Tað er í meiningini av at ymiskir skavankir koma og so skal man hava hjálp til tað. Og tá tað er ordnað, so hjálpist man til tann næsti kemur, og tíverri so blíva teir títtari so hvørt sum árini leggjast til. Tó er tað ymiskt sum vit eldast.

Taki slettis ikki undir við hesum sum so ofta er uppi at venda, eldrabyðran! Hvat fyri eldrabyrðu tosa vit um. Jú eg veit at vit liva longri, men vit hava tað eisini gott til likams og sálar í nógv fleiri ár á lívsleiðini í dag, enn fyrr. So tað keypi eg ikki, at vit hava tørv á røkt yvir fleiri ár. Tað kann kannska tykjast so, tí at øki hevur verið førsømt frammanundan. Tað eri eg við uppá, men tann kurvan flætar út.

Annað er at fólkatali sum kemur í skipanina veksur, men hvussu leingi ger tað nú tað. Sórstu skúlaflokkarnir sum fóru í skúla í Klaksvík og bygdunum í Norðoyggjum, fóru í skúla tá íð eg fór í skúla, fyrst í 70unum. Síðani minkaði tali aftur og er ongantíð komi aftur uppá sama støði. Og vit frá 70unum fara at koma inn í skipanina tey næstu 10-20, kanska 30árini.

Vit tosa ikki um 100talls pláss sum koma at mangla, men um eini 20 pláss beinanveg fyri at koma um pukkulinum sum er, til lívs, og so eini 20-30 pláss afturat, yvir tey næstu 10-20 árni.

Hetta eiga vit at klára um vit vilja.

Og tað vil eg!

Frímund Hansen