Prísirnir á øllum lutunum, sum vóru seldir høvdu ligið lutfalsliga høgt gjøgnum kvøldið, og hæddarpunktið var sum altíð, tá veðrurin skuldi seljast.

Metið frammanundan var nakrar 40.000 krónur, og tað var ikki beinanvegin líkt til, at prísurin fór at koma har upp. Men boðini vuksu alsamt, og tá uppboðssøluhaldarin, Eirikur í Jákupsstovu, staðfesti, at veðrurin var seldur, var prísurin heilar 60.000 krónur.

Vinnulívsmaðurin og fyrrverandi tingmaðurin Hanus Samró átti hægsta boðið, og fór væl nøgdur av Eiði í gjár.

Fyri fyriskipararnar av Heystfagnaðinum kom helst væl við góða prísinum á veðrinum, tí uppboðssølan er ein partur av fíggingini til at kunna halda fram við tí, sum tey kalla “Føroya bygdasligasta tiltak”.